Причини за зголемената појава на РСВ инфекции

Зголемена појава на РСВ инфекции

Во есенскиот период, па дури и крајот на летово видовме зголемени респираторни заболувања, особено кај децата. Не само кај нас, туку и во светот се појавија зголемен број на респираторни заболувања особено на РСВ – респираторен синцицијален вирус. Во одредени делови на САД се прогласија и вонредни состојби иако немаше оптоварување на болничкиот систем и не беше оправдана ваквата одлука.

РСВ првпат беше идентификуван во 1956 година и често ги погодува децата, при што повеќето случаи во детството се јавуваат пред 2-годишна возраст. Повеќе за потеклото на РСВ вируот можете да прочитате овде.

За повеќето деца, симптомите на РСВ инфекција се слични на обичната настинка, според Центарот за контрола и превенција на болести (ЦКБ) на САД. Сепак, може да предизвика сериозни симптоми кај најмладите и постари лица, иако смртните случаи во детството се ретки, според податоците на ЦКБ.

Причини

Постојат повеќе причини за зголемената појава на овие респираторни инфекции, „имунитетниот јаз“ што произлегува од затворањето на училиштата, „вирусните интерференции“ , „неспецифичните ефекти“ на вакцините за КОВИД 19 може да помогнат во објаснувањето на напливот.

Секако, по испробаната агенда со пласирање на страв и дезинформации, доаѓа и трката за нова РСВ вакцина која би го збогатила имунизациониот календар.

Имунитетен „долг“

Уште со почетокот на КОВИД пандемијата и со одлуките за затворање, особено на училиштата, многу научници предупредуваа дека ваквото лишување од изложување на инфекции ќе имаат големо влијание врз имунитетот кога повторно опшеството ќе се „отвори“. Секако се напомнуваше дека е од особено значење за децата, чиј имунолошки систем сѐ уште се развива. Ова го објаснија и д-р Ден Ериксон и д-р Артин Масихи за време на прес-конференцијата на крајот на април 2020 година. Не само тие туку многу научници апелираа дека ваквите мерки, конкретно за децата ќе имаат долгорочни последици, сепак, сето ова беше максимално цензурирано, класифицирано како дезинформација, сите кои се спротивставуваа на официјалниот наратив доживуваа медиумски оцрнувања и распнувања, без да се земат науката и фактите во предвид.

Сега, иронично, ова објаснување е присутно во мејнстрим медиумите како причина за зголемените РСВ и други инфекции.

Во септември оваа година, беше објавена студија во Lancet Infectious Diseases, која се обидува да го измери „долгот на имунитетот кон РСВ“ што произлегува од мерките за заклучување во Обединетото Кралство . Како што беше предвидено, имаше „невиден летен наплив на РСВ активност“ во 2021 година, а авторите заклучија дека отсуството на РСВ за време на заклучувањето „веројатно резултирало со група мали деца без природен имунитет на РСВ“. Напливот надвор од сезоната за возврат резултираше со блага зима за РСВ. Како што е резимирано во коментарот што ја придружува студијата, „Оживувањето на РСВ надвор од сезоната се објаснува со намален имунитет на населението по продолжен период на минимална изложеност на РСВ, познато и како имунитетен јаз на РСВ“.

На 26 октомври, Си-Ен-Ен објави текст во кој објаснува дека неодамнешниот пораст на инфекциите со РСВ делумно се должи на „имунитетниот јаз“ што произлегува од држењето на децата изолирани едни од други за време на заклучувањето.

На Твитер, д-р Моника Ганди, специјалист за заразни болести на Универзитетот во Калифорнија во Сан Франциско, го наведе „долгот на имунитетот“ како објаснување за неодамнешниот пораст на инфекциите со РСВ, заедно со „вирусната интерференција“.

Кај нас беше објавено на неколку портали, но веста не беше ни од далеку толку громогласна како оние кои го поддржуваат омилениот наратив дека вакцините нѐ спасиле и дека само тие ќе нѐ одржат во живот.

Но, затоа сега некои медиуми, случајно или не, „се загрижија“ повторно, објаснувајќи колку може опасна да биде РСВ инфекцијата. Една од причините е многу јасна, но затоа подолу во текстот.

Вирусна интерференција

„Вирусна интерференција“ се однесува на набљудувањето дека вирусите всушност можат да се натпреваруваат едни со други, така што инфекцијата со еден вирус може да влијае на способноста на другите вируси да инфицираат и да се реплицираат во клетките домаќини.

Како што опишува Џереми Хамонд:

„Се чини дека доминацијата на инфекциите со САРС-КоВ-2 за време на пандемијата резултираше со сузбивање на инфекција со други вируси.

Иако исчезнувањето на грипот и другите вируси за време на КОВИД 19 пандемијата нашироко се припишува на ефектите од мерките за заклучување, со тврдењето дека ова покажува колку биле ефективни заклучувањата, тоа објаснување нема многу смисла бидејќи заклучувањето не успеа јасно да го ублажи влијанието на КОВИД-19. Зошто заклучувањата речиси целосно би го запреле ширењето на вирусот на грип кога не успеаја целосно да го спречат ширењето на САРС-КоВ-2?

Има некаква смисла во ограничен контекст. Затворањето на училиштата и инаку изолирањето на децата би резултирало со помала изложеност на вируси кои вообичаено се среќаваат во детството, на кои возрасните веќе имаат одредено ниво на имунитет уште од своето детство. Кога децата се затворени дома, овој позадински имунитет од возрасните во домаќинството кои треба да излезат и потенцијално да бидат изложени ќе го ограничи потенцијалот таквите вируси да се вратат во домот. Објаснувањето за „долгот на имунитетот“ има смисла конкретно за децата, но не толку за општата популација.

Со САРС-КоВ-2, напротив, постоеше општа имунолошка наивност кај популацијата (освен клеточниот имунитет од претходна инфекција со коронавирус од обична настинка што резултираше со одредена вкрстена реактивност со САРС-КоВ-2). Заклучувањето едноставно го префрли ризикот од изложеност од заедницата во домаќинствата.

Затоа, пологичното објаснување за исчезнувањето на грипот за време на пандемијата, според мене, е феноменот на „вирусна интерференција“. SARS-CoV-2 едноставно го надмина грипот за инфекција на човечкиот домаќин. Истиот феномен може да се случи и со други вируси, како што е РСВ.

Со вирусни инфекции кои вообичаено се јавуваат во детството, за кои веќе постоеше одредено ниво на позадински имунитет кај возрасната популација, има смисла дека политиките како затворање училишта ќе резултираат со „имунитетен јаз“. Меѓутоа, во случај на грип, бидејќи мутира толку брзо и има поголема способност да ја избегне заштитата стекната од претходни инфекции, едноставно нема смисла дека неговото виртуелно исчезнување се објаснува со ефективноста на заклучувањето во спречувањето на преносот во заедницата. На крајот на краиштата, повторно, овие мерки не успеаја да го спречат ширењето на САРС-КоВ-2“.

Неспецифични ефекти

Постои уште еден имунолошки феномен кој не е прифатен во мејнстрим дискурсот, што е она што во литературата е опишано како „неспецифични ефекти“ на вакцините, што се однесува на корисни или штетни несакани последици кои се разликуваат од типовите на несакани ефекти кои се очекува да се појават и се привремено поврзани со вакцинацијата.

Пример за неспецифичен ефект на вакцинацијата е наодот дека вакцината против дифтерија, тетанус и целоклеточна пертусис (ДТП) е поврзана со зголемена стапка на смртност кај децата, за која врвните истражувачи во областа претпоставуваат дека се должи на тоа што вакцината штетно влијае на имунолошкиот систем на децата, така што, додека им се обезбедува заштита од целните болести, тие стануваат поподложни на други инфекции, што резултира со поголема стапка на смрт кај децата од други причини отколку што инаку би умреле ако никогаш не биле вакцинирани на прво место.

Друг пример е тоа како годишното примање на вакцина против грип може да го зголеми ризикот од заболување од грип, како и ризикот од други респираторни заболувања. Ова беше наодот од рандомизирана, плацебо-контролирана студија објавена во 2012 година во Клинички инфективни болести (Clinical Infectious Diseases). Таа студија не откри значително помал ризик од грип кај вакцинираните деца, додека откри статистички значаен зголемен ризик со инфекција од други вируси, вклучувајќи риновирус и коксаки/еховирус.

Вирусната интерференција е едно можно објаснување за ова, идејата е дека невакцинираните деца кои се заразиле имаа имуни одговори кои суштински ги заштитуваа и од други вируси, додека на вакцинираните деца им недостасуваше овој неспецифичен имунитет. Со други зборови, поголемата заштита што ја дава природната инфекција е опортунитетен трошок за вакцинација, која не само што не успеа да ги спречи децата да добијат грип, туку и го зголеми нивниот ризик од добивање други инфекции. Но, авторите признаа дека можеби постои некој друг непознат механизам со кој вакцинираните деца се изложени на поголем ризик, што според Џереми Хамонд, но и други истражувачи – е во согласност со набљудувањето за „неспецифичните ефекти“ на вакцините.

Студијата објавена во списанието Vaccine во 2018 година на сличен начин покажа дека децата кои примиле вакцина против грип немаат значително намален ризик или заболување од грип, но имаат зголемен ризик од други респираторни патогени во однос на невакцинираните деца.

Значи, една можност што продолжува целосно да се игнорира во мејнстрим дискурсот е дека вакцинацијата против КОВИД-19 може да резултира со зголемен ризик од инфекција со други патогени.

Како што објаснува Џереми Хамонд (независен новинар), во неговата е-книга: АХЛ, вакцини за КОВИД-19 и научната измама; „ Податоците од клиничкото испитување за вакцината на Фајзер покажаа дека за деца на возраст од две до четири години, има повисока стапка на тешка КОВИД-19 болест и е повисока во вакцинираната група заедно со повисока стапка на несакани настани кои АХЛ ги отфрли како припишување на други инфекции, со што се демонстрира намерно непознавање на можноста КОВИД 19 вакцините да имаат неспецифичен ефект на зголемување на подложноста на децата кон други инфекции“.

Трка кон вакцина

Иако според сите официјални податоци смртноста и компликациите од РС вирусот, во поголем дел од светот се минорни – испоробаните тактики на влевање страв кај родителите повторно се во игра. Претпоставувате зошто?

Како што беше објавено на страната на Children’s Health Defence : До 30 кандидати за RSV вакцини веќе се во подготовка!

Весникот на фармацевтската индустрија FiercePharma објави дека Фајзер и ГСК „се приближиле до регулаторните одобренија“ и „секој може да ги види првите одобренија за вакцина против РСВ во 2023 година“. Кандидатот на ГСК ќе биде разгледан на 3 мај 2023 година, додека Фајзер „очекува поднесување одобрение до крајот на годината“.

Севкупно, до 30 вакцини кандидати за RSV се идентификувани од страна на Националниот институт за здравје на САД (NIH). ГСК обезбеди статус на приоритетен преглед за својата РСВ вакцина по доставувањето на податоците од неговата испитувањето AReSVi-006 во фаза 3.

Кандидатската вакцина исклучиво ги таргетира возрасните од 60 години и постари, а податоците наводно „покажаа висока севкупна ефикасност на вакцината против долните респираторни заболувања предизвикани од РСВ“ со стапка од 82,6%, објави Fierce Biotech.

ГСК првично имаше намера да развие РСВ вакцина за постари возрасни и доенчиња, но плановите за вторите беа откажани поради „грижа за безбедноста“. Сепак, извршната директорка на ГСК – Ема Волмсли, во неодамнешен разговор со инвеститорите ја опиша новата вакцина на ГСК како „многу значајно научно достигнување“.

Претходните напори за развој на вакцина против РСВ не успеаја затоа што „имаа постојана тенденција да предизвикуваат полоша болест“, поради „феноменот познат како имунолошко засилување зависно од антитела (ADE). Д-р Рут Карон, педијатар и професор по меѓународно здравје на Факултетот за јавно здравје Џон Хопкинс Блумберг, рече: „Разликата оваа година е што општата јавност за прв пат веројатно со нетрпение чека вакцина против РСВ, бидејќи тие гледаат од прва рака колку може да биде проблем РСВ“. Изјава што ја покажува јасната врска со пријавениот пораст на случаи на РСВ оваа година.

Фајзер објави на 1 ноември дека сопствениот кандидат за РСВ вакцина рано го заврши своето тестирање во фаза 3 за ефикасност. За разлика од кандидатската вакцина на ГСК, вакцината на Фајзер е насочена кон бремени жени. Вакцината е дизајнирана да се администрира рано во третиот триместар со намера антителата индуцирани од вакцината да се пренесат од мајката на нејзиното новороденче.

Фајзер, во своето соопштение од 1 ноември, тврдеше дека нивниот кандидат за бивалентна РСВ префузиска вакцина RSVpreF, исто така познат како PF-06928316, дал „општо позитивни“ резултати – имено, значително намалување на стапката на респираторни заболувања кај новороденчињата и нивните мајки. Фајзер тврди дека има 81,8% ефикасност против тешки случаи на RSV кај бебиња до три месеци и 69,4% ефикасност по шест месеци. Но, што со безбедноста?

Испитувањето MATISSE на Фајзер (Студија за безбедност и ефикасност при имунизација на мајките) опфати 7.400 бремени жени и нивните новороденчиња, следејќи ги доенчињата една година по раѓањето, а некои и две години. Беше спроведено во 18 земји, почнувајќи од јуни 2020 година. Испитувањето на вакцините на Pfizer не даде статистички значајни резултати во однос на превенцијата од медицински посети на доенчиња предизвикани од РСВ, вклучително и за нетешки случаи.

Сепак, Фајзер рече дека нема „големи безбедносни проблеми“ со својот производ, додавајќи: „По препорака на DMC [Комитетот за следење на податоците] и во консултација со Управата за храна и лекови на САД (FDA), Фајзер ја прекина студијата. „Врз основа на овие позитивни резултати Фајзер планира да поднесе апликација за лиценца за биолошки производи (BLA) до FDA до крајот на 2022 година за кандидатот за вакцина, проследена од други регулаторни органи во наредните месеци“.

Податоците од пробната фаза 3 на Фајзер сè уште не се проверени од независни експерти и не се рецензирани или објавени од независни истражувачи.

Модерна доби ознака за „брза патека“ од FDA на 3 август 2021 година, за својата вакцина mRNA-1345 RSV за постари возрасни лица, додека AstraZeneca и Sanofi развиваат „превентивна опција“ со име „нирсевимаб“. Во статија од август 2021 година на The Defender, предвиде дека РСВ ќе ја претставува „новата граница за развој на вакцини“, бидејќи фармацевтските компании ќе бидат „намамени од изгледите за голем неискористен глобален пазар на вакцини за RSV“, што ќе доведе до развој на „златна треска“ за вакцина.

Повторно никој не зборува за безбедноста, за можните познати и непознати несакани реакции од овие инјекции, иако гРНК технологијата кај вакцините е нова и дури сега со КОВИД вакцините секојдневно дознаваме за нови механизми на повреди.

Нов „лек“ препорачан за употреба од ЕМА

Покрај трката за нова вакцина, во исто време се појави и нова инјекција за која Европската агенција за лекови (EMA) препорача одобрување за ставање во промет – Beyfortus (нирсевимаб), во Европската унија за спречување на заболување на долниот респираторен тракт предизвикано од респираторниот синцицијален вирус (RSV) кај новородени бебиња и доенчиња за време на првата РСВ сезона (кога постои ризик од РСВ инфекција во заедницата).

Според ЕМА:

„Нирсевимаб, активната супстанција на Beyfortus, антивирусни моноклонални антитела (тип на протеин), е дизајнирана да се поврзе за протеинот F (да се фузира) што му е потребен на RSV за да предизвика инфекција. Кога нирсевимабот е прикачен на овој протеин, вирусот не може да навлезе во клетките на телото, со што се спречува инфекција со RSV. Бидејќи лекот полека се отстранува од телото, во период од неколку месеци, единечна доза на Beyfortus ги штити доенчињата од RSV во текот на целата сезона на RSV.

Безбедноста на нирсевимаб исто така била евалуирана во студија од фаза II/III, рандомизирана, двојно слепа, мултицентрична студија кај доенчиња кои се родени пет или повеќе недели предвреме (пред 35 недела од бременоста) со поголем ризик за тешка RSV болест и доенчиња со хронична белодробно заболување заради недонесеноста (т.е. долготрајни респираторни проблеми со кои се соочуваат бебињата родени предвреме) или вродени срцеви заболувања. Резултатите од оваа студија покажале дека Beyfortus има сличен безбедносен профил со со Synagis (паливизумаб). Најчестите несакани ефекти пријавени за Beyfortus биле осип, пирексија (треска) и реакции на местото на инјектирање (како што се црвенило, оток и болка каде што се администрира инјекцијата)“.

„Превентивна опција“, „нов лек“, намерно или не се избегнува зборот вакцина, иако во класичен смисол не е вакцина, но надежта за вметнување на оваа инјекција во календарите за имунизација е ветувачка. Иако постојат огромни проблеми при самите истражувања на оваа инјекција, како доста несакани реакции, немањето соодветно плацебо (солен раствор), како и немањето на независно истражување (самите истражувања се финансирани од компанијата) сепак овој „лек“ ќе биде промовиран на голема врата.

Истото се случува и со РСВ вакцината на Фајзер и на Модерна, кога станува збор за безбедноста.

Блогерот Џејмс Рогуски, ги доведе во прашање резултатите од пробната фаза 3 на Фајзер, посочувајќи многу безбедносни проблеми кои се наоѓаат во сопствените податоци на компанијата, но беа минимизирани од Фајзер во нејзините јавни прогласи. Во неодамнешна објава тој напиша: „Во студијата од Фаза II, истражувачите открија дека жените кои примиле RSVpreF вакцина која содржи алуминиум хидроксид имале поголема инциденца на локални реакции од оние кои примиле RSVpreF вакцина без алуминиум хидроксид. Се чини дека 1 од 117 доенчиња во плацебо групата имаше фетална смрт, а 6 доенчиња во ‘вакцинираната’ група не се пријавени“.

Рогуски, исто така, ги истакна многуте несакани дејства што биле забележани и за доенчињата и за бремените мајки кои учествувале во студијата, од кои ниту една не била евидентирана за плацебо групата. За доенчиња, некои од овие несакани настани вклучуваат акутна респираторна инсуфициенција, бронхиолитис, срцев шум, конјунктивална хеморагија, хипогликемија, жолтица, мала родилна тежина, неонатална хипоксија, неонатална респираторна инсуфициенција, напади, сепса, инфекција на горниот респираторен тракт и васкуларни малформации.

Бремените жени, пак, доживеале несакани настани, вклучително ограничување на растот на фетусот, фетална тахикардија, гестациски дијабетес, неуспокојувачка шема на фетален пулс, предвремено породување, предвремено одвојување на плацентата, вагинална хеморагија и тромбоцитопенија“.

Oвие безбедносни грижи ги будат сеќавањата на претходно неуспешните обиди да се развие вакцина против РСВ. Вакцина тестирана во 1966 година доведе до смрт на две мали деца како резултат на „засилени симптоми на болеста“, додека многу доенчиња „претрпеа полоши симптоми од вообичаеното и требаше да бидат хоспитализирани“. Всушност овие проблеми ги одбија до сега фармацевтските компании да произведат РСВ вакцина, но сега со КОВИД и на „брза рака“ воведувањето на гРНК технологијата, очигледно повторно ќе се користат добро познатите методи за збогатување на имунизационите календари. Сепак, како и секогаш – работите се во наши раце.

Референци: