Студијата финансирана од Центарот за контрола и превенција на болести (САД) покажа дека децата кои ги примиле сите или повеќето од препорачаните детски вакцини кои содржат алуминиум, имале најмалку 36% поголем ризик од развој на перзистентна астма, за разлика од децата кои примиле помалку вакцини – објавено од д-р Џозеф Меркола
На кратко:
-Децата кои ги примиле сите или повеќето од препорачаните детски вакцини кои содржат алуминиум имале, барем, 36% поголем ризик од развој на перзистентна астма од децата кои примиле помалку вакцини.
-Имаше 1,26 и 1,19 пати поголем ризик од перзистентна астма за секој дополнителен милиграм изложеност на алуминиум поврзана со вакцината, соодветно, за деца со и без егзема.
-Студијата беше финансирана од Центарот за контрола и превенција на болести (САД) и спроведена од сегашни и поранешни членови на персоналот на ЦКБ.
-Студија од 2005 година покажа дека родителите кои одбиваат вакцинација пријавиле помалку астма и алергии кај нивните невакцинирани деца.
-Алуминиумот, докажан невротоксин, се додава во одредени вакцини за да се зголеми имунолошкиот одговор.
Алуминиумот, најчесто користениот адјувант за вакцини, може да го зголеми ризикот од астма кај децата кога се инјектира како дел од стандардниот распоред за вакцини во детството. Откритието доаѓа од студијата финансирана од ЦКБ, изработена поради загриженоста за кумулативната изложеност на алуминиум што децата ја добиваат кога ги добиваат препорачаните вакцини. Алуминиумот, докажан невротоксин, се додава на одредени вакцини за да се зголеми имунолошкиот одговор и, со тоа, теоретски да се генерира повисок одговор на заштитни антитела. Сепак, зголемен број родители изразија загриженост дека повторената изложеност на компонентите на вакцината, како што е алуминиумот, може да им наштети на децата.
Како одговор на јавната загриженост за распоредот на детските вакцини, Институтот за медицина ја одобри студијата за да ги разгледа ризиците од хронични состојби како што е астмата по вакцинацијата. Прикажаната студија, во која учествуваше група од 326.991 дете, требаше да ја процени „поврзаноста помеѓу кумулативната изложеност на алуминиум од вакцините пред 24-месечна возраст и перзистентната астма на возраст од 24 до 59 месеци“.
Алуминиумот во вакцините поврзан со астма
Студиите врз животни претходно открија дека алуминиумските адјуванси може да го зголемат ризикот од алергија поради нивното влијание врз имунолошкиот одговор пристрасен кон Т2 клетките помошнички (Th2). Познато е дека Th2 лимфоцитите влијаат на воспалението на дишните патишта и хиперреактивноста што се јавува кај деца со алергиска астма.
Прикажаната студија, која беше спроведена од сегашни и поранешни членови на персоналот на ЦКБ, покажа дека околу 6% од децата со егзема и 2,1% од децата без егзема развиле перзистентна астма. Кај децата со и без егзема, изложеноста на алуминиум поврзан со вакцината беше позитивно поврзана со перзистентна астма. Имаше 1,26 и 1,19 пати поголем ризик од перзистентна астма за секој дополнителен милиграм изложеност на алуминиум поврзан со вакцината, соодветно, за деца со и без егзема.
Децата кои ги примиле сите или повеќето од препорачаните детски вакцини кои содржат алуминиум, добиле кумулативна доза на изложеност на алуминиум поголема од 3 милиграми (mg). Оваа група имала, барем, 36% поголем ризик за развој на перзистентна астма од децата кои примиле помалку вакцини и следствено имале помалку од 3 mg изложеност на алуминиум.
Стапките на астма се зголемија со бројот на вакцините што содржат алуминиум
Студијата беше набљудувачка по природа и вешто избегнаа да кажат дека студијата сепак докажува врска помеѓу вакцините што содржат алуминиум и астмата.
ЦКБ, исто така, изјави дека нема намера да ги менува препораките за вакцини само врз основа на оваа студија. Сепак, истражувачите истакнаа дека стапките на астма кај децата во САД постојано се зголемувале во 1980-тите и 1990-тите, а потоа останале стабилни од 2001 година. Датумот од 2001 година е значаен, бидејќи повеќето вакцини што содржат алуминиум беа додадени во распоредот за детски вакцини пред 2001 година. Ова ги вклучува, на пример, дифтерија, тетанус и ацелуларна пертусис (DtaP), хепатитис Б, некои формулации на Haemophilus influenzae тип Б (Hib) и пневмококни конјугирани вакцини.
Според студијата:
„Постојат многу еколошки и генетски фактори на ризик за астма, а каков било придонес од алуминиумот поврзан со вакцината не е докажан или поддржан преку репликација. Меѓутоа, бидејќи повеќето вакцини што содржат алуминиум беа додадени во рутинскиот распоред пред 2001 година… забележаните национални трендови во преваленцата на астма во детството не се несоодветни со проценките на ефектот забележани овде“.
Врската алуминиум-астма „биолошки веродостојна“
Истражувачите истражувале и во механизмите зад потенцијалот на алуминиумот да предизвика астма.
„Адјувантите на алуминиум се користат во вакцините токму затоа што можат да генерираат акутен имунолошки одговор со долготраен ефект“, објаснија тие, посочувајќи дека алуминиумските адјуванси, всушност, можат да предизвикаат астма кај експерименталните животински модели. Глувците, на пример, развиваат воспаление на дишните патишта слично на астма кога се инјектираат со пилешки протеин и алуминиумски адјувант. „Врз основа на она што го сметам за ограничени податоци за животните, постои теоретски ризик дека алуминиумот во вакцините може да влијае на ризикот од алергија“, изјави водечкиот автор на студијата, д-р Метју Дејли, за AP News.
Дури и со оглед на разликите помеѓу развојот на астма кај децата и индукцијата на астма кај експерименталните животински модели, истражувачите изјавија: „Изгледа биолошки веродостојно дека планираниот ефект на алуминиумските адјуванси (т.е. зголемена имуногеност против болестите што може да се спречат со вакцина) не е единствениот биолошки ефект на парентерална администрација на алуминиумски адјуванти во раното детство“.
Поранешна студија во која беа вклучени 167.240 деца на сличен начин откри поврзаност помеѓу вакцините Hib и хепатитис Б и ризикот од астма.
Одделни истражувања, исто така, открија дека изложеноста на животната средина со тешки метали може да предизвика епигенетски промени, вклучувајќи метилација на ДНК во рецепторите вклучени во развојот на астма. Поточно, студија објавена во Human & Experimental Toxicology открила поврзаност помеѓу зголемената концентрација на алуминиум во крвта и ризикот од неконтролирана астма кај децата.
Познато е дека работниците со алуминиум се изложени на зголемен ризик од развој на астма.
Факт е дека експертите веќе некое време изразуваат загриженост за безбедноста на адјувансите за алуминиумски вакцини.
Во 2011 година, труд на научниците од Истражувачката група за невронска динамика на Универзитетот во Британска Колумбија, Ванкувер, изјави дека разбирањето на научната заедница за алуминиумските адјуванси е „извонредно слабо“ и ја доведе во прашање нивната употреба во вакцините:
„Постои … загрижувачки недостаток на податоци за токсикологијата и фармакокинетиката на овие соединенија. И покрај тоа, идејата дека алуминиумот во вакцините е безбеден се чини дека е широко прифатен. Експерименталните истражувања, сепак, јасно покажуваат дека алуминиумските адјуванси имаат потенцијал да предизвикаат сериозни имунолошки нарушувања кај луѓето. Конкретно, алуминиумот во адјувантна форма носи ризик за автоимунитет, долгорочно воспаление на мозокот и поврзани невролошки компликации и затоа може да има длабоки и широко распространети негативни здравствени последици. Според наше мислење, можноста придобивките од вакцината да се преценети и да се потцени ризикот од потенцијални негативни ефекти не е ригорозно оценета во медицинската и научната заедница“.
Врската меѓу вакцината и астмата е откриена во студијата од 2005 година
Додека ЦКБ само сега се приближува кон проучување на потенцијалната врска помеѓу вакцинацијата и астмата, Националниот информативен центар за вакцини (National Vaccine Information Center) работеше со истражувачи за астма од Универзитетот во Чикаго за да го истражи проблемот во 2005 година. Студијата вклучуваше анкети испратени до 2.964 домаќинства во САД, кои собираа податоци за статусот на вакцинација и атопична болест.
Имаше значајни и дозно зависни негативни асоцијации помеѓу одбивањето вакцинација и астмата или поленската треска кај деца без семејна историја на состојбите. Одбивањето вакцинација исто така беше негативно поврзано со егзема и отежнато дишење. Со други зборови, „Родителите кои одбиле вакцинација пријавиле помалку астма и алергии кај нивните невакцинирани деца“.
Студијата на ЦКБ сега се чини дека ги поддржува овие рани податоци. Говорејќи за AP News, Мајкл Остерхолм, директор на Центарот за истражување и политика за заразни болести на Универзитетот во Минесота, изјави: „Ова е јавното здравје во најдобар случај. Тие вложуваат максимални напори за да најдат каков било можен сигнал што може да загрижува. Наша работа е исцрпно да го испитаме тоа за да видиме дали тоа е вистина“. Навистина, водечкиот автор Дејли дури и призна дека, доколку се потврдат резултатите, „тоа би можело да поттикне нова работа за редизајнирање на вакцините“.
Пресметката за безбедноста на алуминиумот во вакцините беше погрешна
Претходно беше пронајдена и математичка грешка во клучната студија што се користи за проценка на количината на алуминиум што може „безбедно“ да се инјектира кај доенчињата преку вакцинација. Грешката – откриена од научниците од Лекарите за информирана согласност (Physicians for Informed Consent -PIC), е во клучната студија на Агенцијата за храна и лекови на САД (FDA).
Кога алуминиумскиот адјувант првпат беше одобрен за употреба во вакцини, пред повеќе од 90 години, тој беше одобрен поради ефикасноста – не беа спроведени безбедносни студии.
Во документ од 2002 година од FDA дури се вели:
„Историски гледано, неклиничката проценка на безбедноста за превентивните вакцини често не вклучува студии за токсичност кај животински модели. Тоа е затоа што вакцините не се сметаа за инхерентно токсични, а вакцините генерално се администрираат во ограничени дози во текот на месеци или дури години“.
Сепак, во 2002 година, истражувачите од Агенцијата за токсични супстанции и регистар на болести (ATSDR) на ЦКБ објавија студија за изложеност на медицински алуминиум врз јавното здравје, со цел да го проценат товарот на алуминиумот во телото кај малите деца, по стандарден распоред за вакцинација во текот на првата година на животот. Тие открија дека иако оптоварувањето на телото со алуминиум од вакцините го надминува оној од диететски извори, тој сè уште е под минималното ниво на ризик утврдено од ATSDR.
Во 2011 година, научниците од FDA ја ажурираа студијата од 2002 година со актуелен распоред за педијатриска вакцинација и други ажурирани параметри, и токму таму се случи она што PIC го опиша како „клучна математичка грешка“.
Според PIC, студијата ги засновала своите пресметки на 0,78% од оралниот алуминиум што се апсорбира во крвотокот наместо вредноста од 0,1% што ја користи ATSDR. „Како резултат на тоа“, забележа PIC, „документот на FDA претпоставува дека речиси 8 пати (0,78%/0,1%) повеќе алуминиум може безбедно да навлезе во крвотокот и ова ги наведе авторите погрешно да заклучат дека изложеноста на алуминиум од вакцините била далеку под безбедносна граница“.
Кристофер Шо, професор на Универзитетот во Британска Колумбија, кој ги проучувал ефектите од инјектираниот алуминиум, објасни во соопштението:
„Знаевме дека во студијата на Миткус и сор. [2011], моделирањето на алуминиумскиот клиренс на хартија мораше да биде неточен, бидејќи се претпоставуваше дека кинетиката на инјектираниот алуминиум е иста како и кинетиката на алуминиумот добиена преку исхрана. Сега, дополнително, гледаме дека тие го направија своето моделирање врз основа на користење на неправилно ниво на апсорпција на алуминиум. Она што е особено впечатливо е дека и покрај сите овие грешки, од 2011 година, студијата на Миткус и сор. се користи од ЦКБ и други ентитети како основа за тврдењето дека алуминиумските адјуванси се безбедни“.
Мора да се доведе во прашање изложеноста на алуминиум од вакцините
Додека истражувачите продолжуваат да креваат црвени знамиња за безбедноста на инјектирањето на децата со вакцини што содржат алуминиум, милиони деца се изложени на овој отров во првите години од нивниот живот.
Алуминиумските адјуванси можат долгорочно да опстојуваат во телото и да навлезат во крвно-мозочната бариера. Познато е дека тие предизвикуваат негативни невро-бихејвиорални исходи кај глувците при изложеност релевантна за вакцините, што ги натера истражувачите да заклучат во 2013 година: „Треба да се направат напори да се намали изложеноста на алуминиум од вакцините“.
Истражувањето објавено во Trace Elements in Medicine and Biology, 2020 година, исто така, откри дека распоредот за детските вакцини на ЦКБ, кога е прилагоден за телесната тежина – ги изложува децата на ниво на алуминиум што е 15,9 пати повисоко од препорачаното „безбедно“ ниво. Студијата опфати три модели за да се процени очекуваната акутна и долгорочна акумулација на алуминиум на целото тело кај децата од вакцините, а распоредот за детски вакцини на ЦКБ доведе до најголемо оптоварување со алуминиум. Распоредот за вакцини на ЦКБ, изменет за да користи ниски дози алуминиумски DTaP и вакцини без алуминиум Hib доведе до помал товар. Сепак, најмалиот очекуван алуминиумски товар дојде од „Пријателскиот план за вакцини“ од д-р Пол Томас, кој препорачува да се даде само една вакцина што содржи алуминиум по посета (максимум две) и да се одложат одредени вакцини.
Имајќи ги предвид сериозните прашања за безбедноста на алуминиумот во вакцините, вакцини без алуминиум или барем ограничувањето на бројот на примени вакцини што содржат алуминиум се чини логично. Уште повеќе, понатамошното истражување на овие опции треба да биде приоритет.
Автор: д-р Џозеф Меркола