ЦКБ неодамна објави дека исклучоците од „рутинските вакцини во детството“ достигнале највисоко ниво на сите времиња. Како одговор на таа најава, многумина од нас кои биле низ медиумските напади во минатото, ja очекуваат следната голема „епидемија“. Ако се сеќавате на епидемијата на мали сипаници во Дизниленд од 2015 година или на епидемијата на морбили во Њујорк од 2019 година, веројатно се сеќавате и на нападите врз родителите кои одбиваат вакцинација за своите деца. Ако не сте „еден од тие луѓе“, можеби ќе се запрашате: „Зошто некој родител не би сакал да го вакцинира своето дете за да го заштити од морбили?
Тоа е добро прашање и може да има повеќе од еден одговор. Многумина од нас се „поранешни ваксери“ кои ги вакцинираа своите деца и престанаа по значителна несакана реакција. Сè поголем број од нас се луѓе кои сами си ги истражуваат вакцините пред да имаат деца, а како резултат на тоа истражување нивните деца никогаш не се вакцинирани.
Една од работите што им помага на родителите да се чувствуваат поудобно да не вакцинираат е да научат повеќе за детските инфекции кои вакцините треба да ги спречат. Како што знаеме дека големата кашлица се лекува со високи дози на витамин Ц, а компликациите од мали сипаници речиси секогаш се резултат на неухранетост и недостаток на витамини А и Ц, можеме да се чувствуваме посмирени за нашата одлука да не се вакцинираме.
Како што дознаваме сѐ повеќе, почнуваме да разбираме дека овие детски инфекции не се толку монструозни како што сме наведени да веруваме, и тие всушност можат да имаат улога во во тренирање и заштита на имунолошкиот систем. Исто така, знаеме дека и покрај главната медицина и медиумската мантра дека вакцините ги „елиминирале“ малите сипаници од САД, тоа тврдење е неточно, бидејќи инфекциите со морбили продолжуваат да се појавуваат секоја година, а поради благата природа на инфекцијата, огромното мнозинство на тие случаи остануваат непријавени. Додека главната мантра тврди дека вакцината ги „елиминирала“ смртните случаи од морбили, знаеме дека стапката на смртност од морбили во САД всушност се намалила за 98% пред да се развие вакцината, а вистинската причина за ова намалување на смртноста не била вакцината, но подобрувања во исхраната и санитарните услови.
Во оваа статија, ќе се фокусирам на придобивките од инфекцијата со морбили.
Да, тоа е точно. Постојат докази дека добивањето на морбили и нивното преболување можеби е добро за Вас! Иако е точно дека децата во земјите од третиот свет, а особено оние кои се неухранети и кои имаат недостаток на витамини А и Ц имаат поголема веројатност да претрпат сериозни компликации поради секундарни бактериски инфекции, самите сипаници и особено инфекциите со сипаници кај децата кои живеат во развиените нации, генерално не е сериозно прашање. Како што открива овој напис од Roman Bystrianyk, врз основа на објавените извештаи во медицинската литература кои датираат од 1950-тите (пред развојот на вакцината против мали сипаници), „Да, Вирџинија! Морбилите можат да бидат добри за вас!”
„Кај повеќето деца, целата епизода на инфекција е добро поднесувана и навистина завршува за една недела, од продромалната фаза до исчезнувањето на осипот, а многу мајки забележаа колку добро им направи болеста на нивните деца‘, бидејќи изгледаат многу подобро по морбилите. . . Во оваа практика, сипаниците се сметаат за релативно лесна и неизбежна детска болест која најдобро се среќава во секое време од 3 до 7-годишна возраст. Во текот на изминатите 10 години имаше неколку сериозни компликации на која било возраст и сите деца целосно закрепнаа. Како резултат на ова размислување не се направени посебни обиди за превенција дури и кај малите доенчиња кај кои болеста не е особено сериозна“. (извор)
И ова, од групата Лекари за информирана согласност, за придобивките од природно стекнатата инфекција со сипаници:
„Постојат студии кои укажуваат на врска помеѓу природно стекната инфекција со сипаници и намален ризик од Хочкинови и не-Хочкинови лимфоми, како и намален ризик од атопични болести како поленска треска, егзема и астма. Покрај тоа, инфекциите со сипаници се поврзани со помал ризик од смртност од кардиоваскуларни болести во зрелоста. Дополнително, доенчињата родени од мајки кои имале природно стекнати сипаници се заштитени од сипаници преку мајчиниот имунитет подолго од доенчињата родени од вакцинирани мајки“. (извор)
Каде на друго место сме слушнале дека инфекцијата со сипаници може да биде добра работа? О! Така е… од CNN!
Кликнете за да ја прочитате статијата: Сипаниците се користат за да се стави рак во ремисија | CNN
Еве видео за третманот што резултираше со ремисија од мултипен миелом: Вирусот на мали сипаници како борец за рак – Клиника Мајо.
Да! Добро слушнавте! Вирусот на мали сипаници го победува ракот! Се разбира, современите истражувачи на рак користат вакцина од модифициран вид на вирусот на мали сипаници. Количината на вакцинален сој на сипаници која му била вбризгана на пациентот била огромна. Приходите од таквиот третман, исто така, без сомнение ќе бидат огромни.
Но, што ако некој со рак навистина се заразил со сипаници?
Забелешка: Во оригиналното видео објавено од CNN во 2014 година, приказната вклучуваше информации за момче од Уганда чиј рак отишол во спонтана ремисија откако добил сипаници. ВИСТИНСКИТЕ сипаници. Тие информации се отстранети од приказната.
„Повремените ‚спонтани‘ туморски регресии на Хочкиновата болест и Буркит-ов лимфом се документирани по инфекции со сипаници. Можеби најпривлечна беше историјата на случајот на 8-годишното африканско момче кое се појавило на клиника во Уганда со четиримесечна историја на безболно отекување на десната орбитала. Примерок од биопсија на десниот ретроорбитален тумор беше хистолошки дијагностициран за Буркит-ов лимфом, но во времето на планираното започнување на терапијата, беше забележано дека тој има генерализиран осип од сипаници. Истиот ден, беше забележано дека туморот на десната орбита се повлекува и поради претпоставената инфекција со сипаници, не му беше дадена хемотерапија за Буркит-ов лимфом. Во текот на следните две недели, неговиот осип исчезнал и тој сероконвертирал во сипаници. Во исто време, туморот целосно се уназади и остана во целосна ремисија најмалку четири месеци по инфекцијата со сипаници во отсуство на антинеопластична терапија. Механизмот кој лежи во основата на брзата регресија на туморот што беше забележан во оваа извонредна историја на случаи никогаш не беше разјаснет, но познато е дека Буркит-овите лимфоми изразуваат високи нивоа на SLAM и затоа се подложни на инфекција со вируси на сипаници од див тип. Времето на регресија, што се совпаѓа со периодот во кој оптоварувањето на вирусот на мали сипаници и имуносупресијата предизвикана од сипаници се на својот врв, го поддржува тврдењето дека клетките на туморот биле директно уништени од вирусот“. (извор)
И погодете што? Момчето од Уганда не беше единственото! Објавен извештај во Британскиот медицински журнал во 1973 година ја документира спонтаната ремисија на инфантилниот Хочкинов лимфом кај 23-месечно дете во Португалија. (Извештајот можете да го преземете овде.) И имаше извештај за регресија на Хочкиновата болест после сипаници, објавен во The Lancet во 1981 година. Ако имате 40 долари да потрошите, можете да ја купите статијата и да ја прочитате. А потоа, тука е овој напис од декември 2013 година, кој вели:
„Помеѓу 16-те пријавени случаи на СР (Спонтана регресија на Хочкинов лимфом), повеќето беа од подтипот на мешана целуларност, додека пет случаи се случија кај деца по инфекција со сипаници“.
Горенаведените референци во списанието во врска со заштитниот ефект на вирусот на мали сипаници против детските канцери се многу интересни. Според Американското здружение за рак, инциденцата на рак кај децата се зголемува од 1970-тите, а најчестите видови на рак кај децата и адолесцентите се леукемија, лимфом и рак на мозокот.
„Во 2023 година, околу 9.910 деца (на возраст од 0 до 14 години) и 5.280 адолесценти (на возраст од 15-19 години) ќе бидат дијагностицирани со рак, а 1.040 деца и 550 адолесценти ќе умрат од оваа болест. Ракот е водечка причина за смрт поврзана со болести и кај децата и кај адолесцентите. Најчесто дијагностицирани карциноми кај децата и адолесцентите се леукемијата (28% и 13%, соодветно); мозокот, вклучувајќи бенигни и гранични малигни тумори (26% и 21%); и лимфом (12% и 19%). Трендови на инциденца: Севкупно, стапките на инциденца од 2010 до 2019 година се стабилизираа кај децата откако се зголемија од најмалку 1975 година, но продолжија да растат кај адолесцентите за 1% годишно, иако трендовите варираат според типот на рак“. (извор)
Јас лично знам за неколку деца во малата заедница каде што живеев дваесет години, кои или умреа или се борат со ракот. Едноставно порано не беше така, нели?
Што би можело да го предизвика ова зголемување на ракот кај децата од 1970-тите? Во мојата потрага да го разберам зголемувањето, наидов на интересни информации од Институтот за рак Розвел Парк. Во овој блог пост, д-р Бранди Аквилино кажува:
„Типовите на рак што се развиваат кај децата се различни од оние што се развиваат кај возрасните. Начинот на живот или факторите на ризик од околината не играат улога. Наместо тоа, тоа е обично резултат на промените на ДНК-та во клетките кои се случуваат многу рано во животот“.
Детските карциноми се резултат на промени во ДНК? Во раниот живот? Добро… сега тоа нека ви легне…
Што може да предизвика промени во ДНК-та на почетокот на животот?
Претпоставувам дека може да има многу работи, но едно нешто што го знам се вакцините; конкретно, вакцините МРП и варичела. Во оваа студија од независната истражувачка лабораторија, Sound Choice Pharmaceuticals, научниците го разгледаа ефектот на „хомологна рекомбинантна ДНК“ (од вакцините МРП и варичела) и ефектите врз аутизмот. Студијата е многу интересна и ви предлагам да ја прочитате. Резултатите укажаа на „жаришта“ во одредени гени кои се идентификувани како важни кај аутизмот; најмногу гени поврзани со синапсата. Она што е важно за оваа дискусија е „рекомбинантниот“ дел од равенката.
„Анализата на променливите точки на аутистичкото нарушување покажува временска корелација со настаните поврзани со остатоците од човечката ДНК во вакцините. Нивоата на резидуална ДНК се значително над границите препорачани од АХЛ на САД. За да се намалат опасностите од резидуалната ДНК, беа дадени препораки за фрагментирање на ДНК. За жал, ин витро студиите кај моделните организми покажаа дека пократките фрагменти имаат поголема шанса да влезат во јадрото. Во тек се експерименти со клеточна култура за да се одреди брзината и местата на кои овие преостанати ДНК фрагменти се интегрираат во геномот.“ (извор)
Што прави „рекомбинантната ДНК“ во вакцините за МРП и варичела? Истражувањето од Sound Choice силно сугерира дека ја менува ДНК-та на децата на кои им се инјектира.
Кога тоа се случува? Помеѓу 12-15 месеци од животот, ако детето е вакцинирано со вакцините МРП и варичела според Распоредот за детска вакцинација на ЦKБ.
Токму кога е додадена вакцината МРП во Календарот за вакцини?
„Во 1963 година беше развиена вакцината против мали сипаници, а до крајот на 1960-тите беа достапни вакцини за заштита од заушки (1967) и рубеола (1969). Овие три вакцини беа комбинирани во вакцината за МРП од д-р Морис Хилеман во 1971 година“. (извор)
Првата вакцина против мали сипаници (1963) беше вакцина со „убиениот“ вирус. МРП вакцината која беше лиценцирана во 1971 година е истата МРП вакцина која сега се користи во Соединетите Држави, која се одгледува на абортирано фетално ткиво и ја содржи рекомбинантната ДНК дискутирана погоре. И ракот во детството е во пораст од 1970-тите.
Сега тоа е една од оние работи што ве тераат да си речете „Хммммм……“
Дали сме замениле блага, детска инфекција со растечка инциденца на детски карциноми?
ДНК се менува во раниот живот.
Многу интересно…
За повеќе информативни написи за мали сипаници и улогата на МРП вакцината во епидемијата, ве молиме прочитајте ги следните написи од Роман Бистрианик и д-р Вера Шајбнер. Можеби ќе сакате да ги испечатите, бидејќи стануваат сè потешко да се најдат и може да исчезнат поради цензура.
Вакцини против морбили и морбилите; Четиринаесет работи што треба да се земат предвид
Вакцини против мали сипаници Дел 1; Неефикасноста на вакцинацијата и несаканите последици
Вакцини против сипаници Дел 2; Придобивки од инфекција со морбили.
Повеќе за употребата на абортираните фетални ткива и клетки во вакцините, прочитајте ја мојата статија: Фетална ДНК во вакцините: Не можете да бидете про-живот и про-вакцина.
Автор Марсела Пајпер – Тери